آنان که رفتند تراژدی نبودند. چرا که در تراژدی داستان با مرگ کسی که حس ترس، رقت یا همدردی ما را برمی انگیزد، خاتمه می یابد و ما باید ادامه آن را در پهنه دیگری از زندگی جستجو کنیم. تراژدی به هر حال سوگنامه شکست پیام است. ولو این که این پیام اصیل و حق باشد. و این شهیدان شادی نامه یک پیامند. آنان رفته اند تا پیامشان را جاودانه کنند. خون هر یک از آنان نه تنها نشانه مظلومیتشان، که سند انکارناپذیر شکست دشمن است.
نیچه گفته است : آن چه انسانی را والا می سازد نه شدت احساسهای والا، که مدت آنهاست براین اساس آشنایی با هر یک از این جانباخته گان، آشنایی با انسانی والا است. انسانی که تا نفس آخر بر آن چه که گفت ایستاد و از دشنه و دار و داغ میرغضب نهراسید و در لحظه ِ لحظه ها انتخابش را کرد . یادشان جاودانه باد
وبلاگ نویسان علیه اعدام
0 نظرات
ارسال یک نظر