گسترش اعتراضات بین‌المللی به اعدام‌های اخیر در ایران

سازمان‌های عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق‌بشر با انتشار بیانیه‌‌هایی اعدام‌های اخیر در ایران را شدیداً محکوم کردند. برخی از گروه‌ها، این اعدام‌ها را با انگیزه‌های سیاسی و در پیوند با سرکوب معترضان و فعالان کرد دانسته‌اند.

سازمان عفو‌بین‌الملل در بیانیه خود، در روز سه‌شنبه (۱۱ مه)، اعدام مخفیانه ۵ شهروند ایرانی را به شدت محکوم کرد. در این بیانیه آمده است که نه تنها محاکمه‌ی این زندانیان منصفانه نبوده، بلکه برخی از آنان مورد شکنجه نیز واقع شده‌اند.

محاکمه «غیرمنصفانه» متهمان

عفو بین‌الملل می‌نویسد: «ما این اعدام‌ها را، که بدون اطلاع قبلی انجام شده‌اند، محکوم می‌کنیم. برغم اتهامات سنگین علیه این پنج تن، هیچ‌یک از آنان از محاکمه‌ای منصفانه برخوردار نبوده‌اند و حتا سه نفر از متهمان شکنجه و دو تن دیگر تحت فشارهای شدید وادار به اعتراف شده‌اند.»

جمهوری اسلامی در بامداد روز یکشنبه (۱۹ اردیبهشت) ۵ شهروند ایرانی به نام‌های فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، مهدی اسلامیان و شیرین علم‌هولی را به اتهام «بمب‌گذاری و عضویت در گروه‌های ضد انقلاب» اعدام کرد. قوه قضاییه حتا خبر اعدام این پنج‌تن را از بستگان و وکلای آنان نیز پنهان نگاه داشت.

مالکوم اسمارت، سرپرست بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان عفو بین‌الملل، در این باره تصریح کرد: «متهمان با نقض قوانین ایران، که مسئولان را ملزم می‌کند پیش از اجرای حکم وکلای زندانیان را آگاه کنند، اعدام شدند.»

راهپیمایی گروهی از ایرانیان در فرانکفورت در اعتراض به اعدام‌های اخیرBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: راهپیمایی گروهی از ایرانیان در فرانکفورت در اعتراض به اعدام‌های اخیر

فشار بر معترضان و فعالان سیاسی کرد

بیانیه عفو‌بین‌الملل می‌افزاید: «اعدام‌های اخیر به منظور رساندن پیامی بلند به اقلیت کرد در ایران و دیگر معترضان در آستانه سالگرد انتخابات ریاست‌جمهوری و رخدادهای پس از آن است.»

چهار تن از اعدام‌شدگان از کردهای ایران بوده‌اند. ۱۷ زندانی سیاسی کرد دیگر نیز در معرض خطر اعدام قرار دارند. مسئولان قضایی ایران مدعی‌اند که متهمان با بمب‌گذاری در ساختمان‌های دولتی و همچنین خط لوله‌ی گاز ایران-ترکیه امنیت کشور را برهم زده‌اند. مهدی اسلامیان نیز به جرم بمب‌گذاری در حسینه‌ی سیدالشهدا در شیراز اعدام شد.

کانون مدافعان حقوق بشر نیز با انتشار نامه‌ای از صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی، می‌پرسد: «با توجه به اینکه اکثر اعدام‌شدگان از خطه کردستان می‌باشند آیا در شرایط کنونی کشور چنین اقدامی نمی‌تواند به وحدت ملت ایران خدشه وارد کند؟ این در حالی است که مردم غیور خطه کردستان به عنوان جزیی از ملت سرافراز ایران، حافظ مرزهای کشور بوده‌اند و به ایرانی بودن خود بالیده‌اند، همانگونه که فرزاد کمانگر به عنوان یک معلم دلسوز ایرانی در نامه‌های خود تاکید بر ایرانی بودن خود نموده و به آن افتخار می نمود.»

«حذف ناراضیان، به جای رفع نارضایتی»


دیده‌بان حقوق‌بشر نیز در بیانیه اخیر خود به شدت به محاکمات ناعادلانه در ایران اعتراض و اجرای احکام اعدام را محکوم کرده است.

جو استورک، معاون بخش خاورمیانه در سازمان دیده‌بان حقوق بشر، در این باره گفت: «به دار آویختن این چهار زندانی کرد یکی از جدیدترین نمونه‌های به کارگیری ناعادلانه حکومت ایران از مجازات اعدام علیه اقلیت‌های نژادی دگراندیش است.»


اعتراض گروهی از ایرانیان به اعدام مخالفان و فعالان سیاسی کرد در شهر کلنBildunterschrift: اعتراض گروهی از ایرانیان به اعدام مخالفان و فعالان سیاسی کرد در شهر کلن


استورک در بیانیه دیده‌بان حقوق‌بشر می‌افزاید: «قوه قضائیه به روال همیشگی، نارضیان کرد، از جمله فعالان جامعه مدنی را به وابستگی به گروه‌های مسلح تجزیه‌طلب متهم کرده و آنان را به مرگ محکوم می‌کند، تا از طریق این تلاش‌ها، نارضایتی را بین برد.»


کانون نویسندگان: اعدام‌ها با انگیزه سیاسی صورت می‌گیرد


ده‌ها حزب و گروه سیاسی و اجتماعی در ایران و خارج از کشور تاکنون اعدام‌های اخیر را محکوم کرده‌اند. کانون نویسندگان ایران نیز ضمن انتقاد به اعدام ۵ شهروند معترض، به طور اصولی مجازات اعدام را در شأن جامعه ایرانی ندانسته و خواستار «پایان این نهاد منسوخ و ضدانسانی» شده است.


در بیانیه کانون نویسندگان ‌آمده است: « گسترش دامنه‌ی اعدام، به‌ویژه در چند ماه اخیر، این گمان را تقویت كرده و می‌كند كه این اعدام‌ها در اوضاع كنونی نه به دلایل حقوقی و قضایی كه با اهداف سیاسی، و به ‌طور مشخص با هدف ایجاد فضای رعب و وحشت برای بازداشتن مردم از پی‌گیری خواست‌های آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه‌، صورت می‌گیرد. به هر كدام از این دلایل، اعدام عملی است كه هیچ انسانی نمی‌تواند خود را آزاده و آزاداندیش بنامد و آن را محكوم نكند. چنین است كه هم‌اكنون مردم در بسیاری از نقاط جهان بساط مجازات اعدام را برچیده و آن را به موزه‌ی تاریخ سپرده‌اند».