نامه یک زندانی سیاسی محکوم به اعدام به دبیر کل سازمان ملل

ریاست محترم سازمان ملل متحد جناب آقای بان کی مون،
با سلام و نهایت ادب و احترام خدمت شما ریاست محترم سازمان ملل به استحضار حضرت عالی می رسانم اینجانب مهدی اسلامیان روشنفکر و مدافع حقوق بشر و زندانی سیاسی که مدت ۲ سال است بی گناه تحمل حبس می نمایم و مدت یک سال است در سلولهای مخوف و انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین زیر شدیدترین شکنجه ها قرار داشتم و تمامی این سختیها را به جرم برادر بودن متحمل شدم .

طبق گفته های نادرست معاون امنیت دادستان دادگاه انقلاب پایتخت ایران تهران به اتهام محاربه، افساد فی ارض ،عضویت در انجمن پادشاهی ،تلاش برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران ،کمک مالی موثر به گروهای ضد انقلاب بی دلیل و بدون هیچ دلیل و مدرکی و اعترافی توسط قاضی به اعدام محکوم شدم .
و هم اکنون در برابر چوبه دار ایستاده ام و سه نفر از هم بندانم بخصوص برادر کوچکم (محسن اسلامیان ۱۹ ساله) در تاریخ ۲۱ / ۲ / ۱۳۸۸ در شیراز اعدام شدند و مابقی هم بندانم در زندان اوین بدون هیچ دلیل و مدرکی متحمل کیفر شدیم .

در این مدت که در انفرادیهای زندان اوین بودم شبها از صدای ناله های دختران و پسران از خواب بیدار می شدم و تا صبح همراه با داد و فریادهای این مظلومان با خدای خود راز و نیاز می کردم و می گفتم خدایا کجایی؟ آیا تو هستی ؟ در این مدت که در ۲۰۹ اوین بودم متحمل شکنجه های زیادی شدم که گاهی اوقات از شدت شکنجه خود را با سر به دیوار می کوبیدم و بارها و بارها صدای غل و زنجیر جوانان این مرز و بوم را می شنیدم که از این سالن به آن سالن می رفتند .

مدت چهار ماه که در بند عمومی زندان اوین بودم .جوانانی را برای مداو به بهداری می آوردند که همگی خرد سال یا جوان بودند و به خاطر تجمعات بعد از انتخابات بشدت شکنجه شده بودند و تمام صورت وبدن آنها متورم و کبود بود که دل هر آزاده ای به درد می آورد . هر روزی که بنده به بهداری می رفتم دختران نوجوان را می دیدم که همگی بچه بودند و با لباس کاملا پوشیده و چهرۀ ترسیده و مضطرب آنها را می دیدم .

آقای بان کی مون آیا حق ما جوانان ایران از زندگی این است؟آیا خداوند ما را برای زجر کشیدن آفریده است؟ آیا شما که نماینده تمام کشورهای دنیا هستید و برای بازدید از کشور عزیزمان ایران قصد دارید بیایید .آیا از زندانهایی مثل اوین و رجائی شهر برای رسیدن به حقیقت بازدید خواهید کرد؟ آیا دین خود را به خدا و فعالین حقوق بشر و مردم همانگونه که قصم خورده اید ادا می کنید؟

آقای بان کی مون بنده بخاطر دفاع از حقوق زندانیان حدود ۸ ماه است که به زندان رجائی شهر تبعید کردند و در اینجا بارها و بارها نقض حقوق بشر را مشاهده کردم .بهداشت،درمان،آب و غذا در اینجا بسیار وضعیت اسفناکی دارد. آب آشامیدنی اینجا کاملا گل آلود و کثیف است . از نظر بهداشت و درمان بسیار در مضیقه هستیم . دکترهای متخصص در این زندان برای مداوی زندانی وجود ندارد و بارها و بارها دیده ام که کسانی که به دنبال حق و حقوق خود هستند بشدت از طرف مامورین زندان مورد ضرب وشتم قرار گرفته و دیده ام که هنگامی کسی را می خواهند به سلول انفرادی منتقل کنند با دستبند و پابند وی را به سلول انتقال می کنند و بارها و بارها مشاهده شده بخاطر اشتباهات روسای زندان بشدت با هم درگیر شدند و تا پای مرگ با هم جنگیدند در اینجا اگر کسی به مداوی اورژانسی احتیاج داشته باشد چنین امکانی وجود ندارد که متاسفانه ممکن است به مرگ تبدیل شود .

در چندین مورد مثل روز دوشنبه ۳۰ / ۱ / ۱۳۸۹ یکی از هم زنجیرانمان مورد ضرب وشتم بسیار شدیدی قرار گرفت و بشدت دست و پای وی و بدن او مصدوم شد. آیا این است دفاع از حقوق بشر و دفاع از حقوق زندانیان و حتی آب و حتی اینکه آب آشامیدنی زندان از چاهایی تامین می شود که در کنار این چاه ها کانالهای فاضل آب عبور کرده است و دائما زندانیان با مشکل سنگ کلیه و سنگ مثانه مبتلا هستند و دارویی هم برای درمان سنگ کلیه این عزیزان وجود ندارد و اگر کسی به هر عنوان بدنش زخمی شود و احتیاج به درمان و زدن بخیه داشته باشد باید هزینه آن را که بسیار کزاف است خود پرداخت کند و اگر نه مداوا نمی شود و همچنین به خاطر هتک حرمت زندانیان و نرسیدن به معالجه به موقع اعصاب و روان آنها با مشکلات کاملا جدی روبرو می شوند .

لذا از شما ریاست محترم سازمان ملل متحد که برای بازدید از کشور باستانی ایران عزیزمان دیدن می فرمایید خواهشمندم برای حل پاره ای از مشکلات زندانیان رجائی شهر کرج دیدن فرمایید شاید دیدن شما از این زندان مشکلات زیادی از زندانیان در بند این زندان بخصوص زندانیان سیاسی تا حدودی برطرف شود از اینکه از کشور باستانی و عزیز ایران قصد دیدار دارید کمال سپاسگزاری را دارم .

زندانی سیاسی مهدی اسلامیان
سالن ۱ بند ۱ زندان گوهردشت کرج